Dinsdag 9-8 en Woensdag 10-8

Dinsdagochtend is een bedrijvige ochtend in huize Bep. Iedereen rent rond met spullen van iedereen. Laders, wereldstekkers, boeken, puzzelboeken, Bijbeltjes en andere spullen slingeren nog rond in de woonkamer. Margriet staat een poging te doen om de laatste eieren te bakken en te koken. Arjan wil douchen, maar er is geen koud water. Het hete water alleen is veel te heet om onder te kunnen douchen, dus dat is pech. We willen samen ontbijten, maar iedereen loopt weer van tafel als hem iets te binnen schiet. Rond 11 uur moeten we nog richting de winkel: boodschappen doen om de vliegreis te overleven en pillen halen bij de apotheek. Over 6 weken moeten we pillen slikken tegen eventuele wormen die in het meer leven. Uiteraard heeft de apotheek niet genoeg voor 9 personen, dus mogen we over een half uur terugkomen. Gelukkig zijn er een half uur (en een boodschappenrondje bij de supermarkt) later wel genoeg pillen voor iedereen. De kosten zijn bijna lachwekkend, want de pillen kosten 250 kwacha (30 cent) per stuk. Om kwart voor 1 is het toch echt tijd om te vertrekken. De koffers zijn ingeladen in ons busje en de auto van Bep en we geven alle wachtmannen en housekeeper Bertha een hand. Aan iedereen moeten we beloven dat we volgend jaar terugkomen. Dan worden de hekken achter ons gesloten en rijden we richting het vliegveld. James is mee om ons uit te zwaaien en nadat het busje (schadeloos!) is ingeleverd en betaald, moeten we toch echt afscheid nemen van Bep en James. Na veel Malawian hugs en handdrukken leggen we onze koffers op de controleband en gaan we door het poortje. Jaap-Jan heeft de pech dat zijn koffer open moet en dat hij een certificaat van 5000 kwacha moet kopen voor het houtsnijwerk dat hij uitvoert. De rest van de koffers bevat ook veel houtsnijwerk, maar daar wordt niet naar gevraagd. We checken in en verlaten om 15:27 de Malawiaanse grond. Heel veel potjes Beverbende, slapen, wachten en een bijna gemiste vlucht later komt eindelijk de Nederlandse grond in zicht. Terwijl we op onze koffers wachten, staan achter de glazen deuren al heel veel familieleden te zwaaien. Als alle bagage terecht is, zijn we eindelijk écht terug. Met een beetje heimwee naar Afrika natuurlijk.