Dag 6 – Zondag 31 juli

Het is zondag en we ontbijten zoals altijd gezamenlijk. De meiden dragen allemaal de Malawiaanse omslagdoek: helemaal in stijl dus. We moeten opschieten, want om 10 uur worden we in de kerk in Namitambo verwacht! Dus om kwart over 9 stappen we in en rijden we weg. Bep heeft ons erop voorbereid dat we in de kerk gevraagd zullen worden om iets te zingen voor de gemeente. Gisteravond hebben we al hard geoefend met het lied ‘Zoekt eerst het Koninkrijk van God’ en ook vanmorgen in de bus zingen we het nog eens. Daarna zingen we een aantal Nyimbo’s (psalmen) in Chichewa en James speelt voor voorzanger. Er zijn best een aantal Nyimbo’s op bekende melodieën, zoals die van Amazing Grace en Blijf bij mij Heer’. Als we bij de kerk aankomen, wordt er al gezongen. Snel stappen we uit en willen we naar binnen gaan. We horen dan opeens Bep enigszins gestresst roepen dat ze haar pet vergeten is! We worden gelukkig al aardig creatief en Cornelis bedenkt ineens dat de zonnehoedjes van de jongens nog in de auto liggen; een goed alternatief voor deze keer. Bep vertelt ons nog gauw: ‘Mannen rechts, vrouwen links!’ En inderdaad: mannen en vrouwen zitten gescheiden en op de voorste paar betonnen bankjes zitten de kinderen. Binnen worden we na het zingen welkom geheten door de dominee. Er worden een aantal dingen voorgelezen uit de Westminster Confession en uit de Apostolische Geloofsbelijdenis. Op een gegeven moment worden wij naar voren geroepen en stellen we ons om de beurt voor. Er is schriftlezing, prayer en ook wordt ons, zoals verwacht, gevraagd om iets te zingen. Tijdens een lied dat gezongen wordt, is er collecte. Voorin staan twee schalen: de rechtse is voor de zieken, de linkse voor verbetering van het kerkgebouw. Normaal gesproken wordt er per schaal ongeveer 1000 kwacha (€1,25) opgehaald. Nu er een werkgroep aanwezig is, wordt er uiteraard veel meer geld opgehaald. Bep vertelde ons al dat bij de komst van een vorige werkgroep er genoeg geld was voor 5 zakken cement om een gedeelte van de muur te stucken. Het zou mooi zijn als er door onze komst genoeg geld komt voor nog 5 zakken cement voor de rest van de muren. Als het zingen begint, zijn eerst de mannen aan de beurt om naar voren te lopen en hun bijdrage op de schaal te leggen. Daarna zijn de vrouwen aan de beurt. Zodra iedereen geweest is, tellen de ouderlingen het geld zo snel mogelijk, zodat na het zingen de bedragen bekend gemaakt kunnen worden. Een van de ouderlingen komt naar Bep toe met een onbekend biljet: €5. Blijkt dat Cornelis de kerk een handje helpt met een buitenlands biljet. Gelukkig kan de kerk het wisselen bij Wim! Tijdens de kerkdienst gebeurt er ook van alles. Toen we binnenkwamen, waren alleen de voorste 5 rijen bezet. Aan het einde van de dienst zijn er nog zoveel mensen binnengekomen, dat bijna de hele kerk vol zit! De traditie die aan het einde van de dienst plaatsvindt, lijkt op de onze. In Nederland begint het orgel te spelen als de kerkdienst is beëindigd, in Malawi begint de matrone een lied te zingen. Buiten komen er heel wat gemeenteleden naar ons toe om ons de hand te schudden. Dan is het tijd voor de zondagsschool, wat gebeurt in het gebouw van het Daycare Centre. Op de bankjes aan de zijkant ligt al lekkers voor de kinderen klaar: biscuitjes met limonade. Ook dat is een zondagse traditie en dat zorgt ervoor dat de kinderen de zondagschool blijven bezoeken. Er wordt een namenlijst afgenomen om bij te houden welke kinderen er wel en niet aanwezig zijn en dan vertelt de matrone een Bijbelverhaal, wordt er gezongen en worden er teksten opgezegd. Daarna gaan de kinderen per ‘grade’ in de rij staan en wachten op een koekje en limonade. Voor ons is het tijd om naar huis te gaan. Die avond luisteren we via Skype naar ds. Klok. Heel even terug naar Nederland.