Dag 4 - Vrijdag 29 juli

Vandaag starten een aantal van ons de dag weer met een ritje achterop de fietstaxi: Esmeralda, Marian en Wilco. De mannen van de fietstaxi komen er al aanrennen zodra ons busje in het zicht komt. Als we allemaal op het terrein van Timotheos Foundation in Namitambo zijn aangekomen, zien we dat alle vrouwen hard aan het werk zijn. Het is vrijdag: wasdag. Ook zijn er vrouwen bezig met het stampen van rijstkorrels. Uiteraard willen de meiden daar bij helpen, maar wat is dat zwaar werk zeg! De jongens starten weer met het werken op de bouw. Vandaag is het de beurt van Brandien om het Bijbelverhaal te vertellen. Na het Bijbelverhaal gaan we naar de auto, want we hebben wat meegenomen! Als Brandien uit een tas twee zakjes ballonnen haalt, beginnen alle kinderen te gillen en rond te springen. We beginnen met opblazen en worden bijna omver geduwd door kinderen die er één willen. Ook de jongens helpen met het opblazen van de ballonnen en die hebben hele goede uitdeeltactieken, zoals boven op de putten gaan staan. :)De kinderen zijn ontzettend creatief met de ballonnen: de één haalt de knoop eruit en gaat eraan zitten blazen, de ander maakt ringetjes van het opblaasgedeelte en de volgende gebruikt een stukje als kauwgom. Ook de ouderen zijn helemaal weg van de ballonnen en komen ze halen. Aan het einde van de morgen hebben we het erg warm en zoeken we de schaduw veel op. We zitten op het randje van de stoep langs de ‘offices’ en de ‘classroom’. Uiteraard worden we omringd door kinderen en wordt er gezongen. Het gaat om en om: een liedje in Chichewa, dan in English en dan doen wij hem in Dutch. Als het etenstijd is, vertrekken we met zijn allen plus alle kinderen weer naar het gebouw waar het tweede gedeelte van het Bijbelverhaal verteld wordt. Cornelis wil het ook wel een keer doen, dus hij staat voor de groep met kinderen, samen met de pastor. Na het Bijbelverhaal eten de kinderen nsima en eten wij in de office. Nog steeds eten twee van ons nsima (Cornelis & Harm), de rest eet het meegenomen brood. Harm zorgt wel dat hij een lepel heeft, want anders brandt hij zijn vingers! Na het eten is het weer tijd voor kleuren en dat vinden de kinderen prima! Om kwart voor 3 vertrekken we met de pastor, want we hebben de pastor gevraagd of we kleedjes uit mogen delen die we meegenomen hebben vanuit Nederland. Ook de jongens gaan mee en we vertrekken over allerlei zandpaadjes door maisvelden. Bij 4 huisjes waar oude vrouwen wonen, stoppen we en geeft Brandien het kleedje. ‘Zikomo’, is dan de reactie: Bedankt! Ook gaan we langs de moeder van Jameson, een van de bouwvakkers. Hij is ontzettend trots dat we allemaal bij zijn familie langs gaan om een hand te geven. De hele weg lopen er kinderen om ons heen, wordt er gezongen en met kinderen gesjouwd. We vinden het indrukwekkend om te zien hoe arm sommige mensen in dit gebied leven: een heel klein hutje van klei met een rieten dakje en een oude vrouw die de hele dag voor haar huis zit zonder enig levensonderhoud. Deze mensen zijn ontzettend dankbaar voor iets kleins dat ze van ons krijgen! We zien zo iets van de schrijnende nood in dit land, ondanks dat er ook veel mensen zijn die in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Als we terugkomen bij de pomp op het terrein van Timotheos Foundation zijn er een aantal vrouwen water aan het pompen, waaronder Elina, de dochter van de pastor. We vragen haar of we mogen proberen om een teil met water te dragen. Brandien krijgt de eerste teil op haar hoofd, Esmeralda de tweede en Margriet de derde. De teilen zijn voor ons gewoon te zwaar om een stap te zetten! Je voelt een ontzettende druk op je hoofd en je kunt hem amper op je hoofd houden. Bijzonder om te zien dat zelfs de jonge kinderen al leren om kleinere emmers op hun hoofd te dragen. Deze hele dag hebben we met de kinderen onze namen geoefend en ze roepen ons de hele dag na. We merken dat de kinderen ons leren kennen en dat ook wij de kinderen steeds beter leren kennen. Met kinderen die er elke dag trouw zijn, voeren we met handen, voeten, Chichewa en English door elkaar gesprekken. Zelfs de standaardgroet leren we: Muli bwanji? Dili bwino kaya inu? (Hoe gaat het? Met mij goed, en met jou?) We beginnen in te burgeren!