Dag 1 – Dinsdag 26 juli

‘Welkom in Malawi’. Na een lange, maar voorspoedige reis in 3 verschillende vliegtuigen zijn we aangekomen op het vliegveld van Blantyre en worden we verwelkomd door Wim Akster. Wim zorgt ervoor dat alles rondom de visa geregeld wordt en zo druppelen we na een controle de hal binnen waar we onze koffers kunnen pakken. Het vliegveld bestaat overigens alleen maar uit deze hal. Bijna alle koffers vinden we terug op en naast de band, behalve die van Cornelis. Met zijn koffer is iets fout gegaan dus Cornelis moet twee dagen wachten op al zijn bagage. Terwijl we het vliegveld uitlopen in de richting van ons gehuurde busje, worden Brandien en Margriet verrast door een hulp van Wim die onze koffers uit onze handen trekt en ze naar het busje brengt. Ondertussen probeert hij ons in het Engels duidelijk te maken dat hij bij Wim hoort. In volle vaart scheuren we over de stoffige wegen van Blantyre en komen we aan bij het terrein waar de huizen van Wim en Bep staan. We verbazen ons over de muren met prikkeldraad of glasscherven rondom de terreinen in dit gedeelte van de stad. Ook vinden we het bijzonder dat alle mensen die bij Wim werken ontzettend hard voor hem lopen: 1x toeteren en de hekken worden open gedaan! We krijgen even kort de tijd om ons op te frissen en worden dan uitgenodigd in het kantoor van Wim, samen met de werkgroep van Alblasserdam. Deze werkgroep had dezelfde vlucht als wij en we zijn samen aangekomen. In het kantoor worden we voorgesteld aan onze tolk James, de housekeeper Berta en de ‘big boss’ van Timotheos Foundation: Charles Paundedi. Ook krijgen we wat algemene informatie over hoe de komende dagen zullen verlopen. Als we dat gedaan hebben, neemt Wim ons mee naar de binnenstad, waar we boodschappen doen in de supermarkt en daarna eten bij een bekend tentje. Als we thuiskomen, drukt Jaap-Jan op het knopje 'emergency' in plaats van op het lichtknopje. De gevolgen hiervan zijn een keihard alarm dat binnen en buiten begint te loeien, blaffende honden en na een paar minuten de ME van Blantyre op de stoep! De vuurdoop hebben we dus gelijk al.. Na deze eerste dag zijn we zwaar vermoeid en blij als we naar bed kunnen. Onder de klamboe en met het geluid van de blaffende bewakershonden op de achtergrond vallen we (met uitzondering van Harm) heerlijk snel in slaap.

Dag 2 – Woensdag27 juli

De wekker gaat om 10 voor 6, want om 7 uur moeten we samen met onze tolk James in ons huurbusje vertrekken naar Namitambo. We hebben Wim beloofd om de nsima, het lokale eten, te proeven, maar smeren voor de zekerheid toch maar wat extra sneetjes brood. Cornelis speelt voor chauffeur en nog wat slaperig staren we uit het raampje naar het onbekende straatbeeld hier. Ook al is het nog vroeg, aan beide kanten van de weg lopen hele rijen met mannen en vrouwen. Als we aankomen op het terrein van Timotheos Foundation worden we begroet door heel veel kindjes, maar ook door volwassenen. Nog wat onwennig stappen we uit en verkennen het terrein. Brandien en Esmeralda helpen alvast met water pompen, we begroeten de pastor en spelen met de kinderen. De jongens gaan met James aan het werk bij het huis van de matrone, waarvan al een groot deel staat. De meiden overleggen met de pastor die als tolk zal fungeren bij het vertellen van een Bijbelverhaal. Hij zorgt dat de kinderen zich verzamelen in een gebouw zonder muren, er is dus schaduw en ook wind. Er zijn vooral nog jonge kinderen. De pastor zingt een aantal liedjes met hen in hun eigen taal Chichewa en bidt met ons. Daarna start Margriet met het Bijbelverhaal over Jozef en zijn broers. De rest van de dag vermaken de meiden zich met de kinderen en een aantal oudere meiden. Carolina, de dochter van de pastor, kan redelijk goed Engels, dus zo kunnen we over en weer spelletjes uitleggen. Af en toe lopen we naar het busje om wat water te drinken. Wij kunnen geen water uit de pomp drinken, in tegenstelling tot de bevolking, omdat onze magen daar niet aan gewend zullen raken. Ons busje is een trekpleister, omdat de chromen grill aan de voorkant een mooie spiegel is. Tussen de middag wordt er nsima voor ons gemaakt en dat proeven we allemaal. Niet iedereen krijgt het volle bord met het vullende eten leeg, maar we hebben ons best gedaan! De middag is wat minder intensief, iedereen doet wat rustiger aan vanwege de hitte. Aan het einde van de middag krijgen we van de pastor en James een ‘rondleiding’ door de omgeving waarbij we uiteraard gevolgd worden door heel veel kindjes. Na deze intensieve dag komen we moe, maar voldaan weer bij ons huis aan. Op dit moment wordt er Uno gespeeld met een extra regel: je mag alleen Engels praten. Het Engels van een aantal reisgenoten is zó belabberd, dat we hier op deze manier direct verandering in brengen.. Al met al twee intensieve dagen waarin we al veel gezien en beleefd hebben!

NB: Foto's kun je bekijken onder het kopje 'Foto's' bovenaan de pagina!